TEMPO PERSO

TEMPO PERSO

Κωδικός: SMTRA-978-618-5692-64-3

ΛΕΞΕΙΣ ΞΟΒΕΡΓΕΣΣτήνω λέξεις ξόβεργεςτις αποφεύγειςπετάς εκεί και πιο μακριάελπίζω να πιαστείς κάποια φορά.Για να αιχμαλωτίσω τις δικές σου λέξειςκι ασύστολανα τις μαδώ αργά και βασανιστικά.Θα ’ρθει το ποίημαπονεμένο και αθώοθα φέρει την κάθαρση.*ΣΤΗΛΗ ΝΕΡΟΥΈνα μήνα βρέχειανοίγει ομπρέλες μηνύματααλλά δεν ξέρει πως το σύννεφο είναι τρύπιοκαι πως την έχει προγράψει με σκούρο δάχτυλο.Πέφτουνε πάνω της δύο και τρεις μπόρεςασάλευτη στήλη νερούσταγόνες βαριές επώδυνεςσταλάζουν υγρούς στίχους.*ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΠΙΑΣΕΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗΚλείσε το παράθυρο, να κατακάτσει ο κουρνιαχτός, τηςείπε.Κι έκατσε η σκόνη.Και τότε κατάλαβε εκείνηπως την είχε πιάσει μια άνοιξηενώ ήταν βαθύ φθινόπωρο, σχεδόν χειμώνας.Ήλιος, αλλά οι ακτίνες του αιχμηρές την πλήγωσαν.Χρυσά τα φύλλα αλλά εύθρυπτασκόρπισαν σε κομμάτια.Την είχε πιάσει μια άνοιξηκαι τώρα γύριζε στην εποχή που της έπρεπε.*ΜΕΤΡΗΣΕΙΣΤο αλογάκι της Παναγίας κάθισε στη γωνιά του τραπεζιού.Μην το πειράξεις, σου είπα.Το τεμάχισες με το ψαλίδι του κλαδέματος.Την ίδια στιγμή οι λέξεις μου κατακρεουργημένες ηλεκτρονικάσταδιακά κατακρημνίστηκανκι έμειναν σκούρο παχύ κατακάθισε παραδοσιακό καφέ ΛουμίδηςΚαι μη ρωτάς αν στο μεταξύ χάσαμε κάτι.Καθένας μετρά τη δική του χασούρα.*ΤΙΤΙΒΙΖΑΝ ΓΙΑ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑΕίχε κατοχυρώσει μια κυριαρχία στον χώρο.Να φέρεται σαν παιδίΝα δοκιμάζει ένα φρούτο και να το αφήνει μισοφαγωμένοΝα πιάνει το φαγητό με τα χέριακαι να σκορπά πατατάκια στο πάτωμα.Ήταν που όταν έπεφτε το βράδυαυτή φορούσε φουστάνια μυθικάτσιγγάνικες μαντίλες και γιορντάνια.Κι όταν μιλούσε,οι νυχτερίδες γίνονταν μικρά μαυροπούλιαπου νεογέννητα τιτίβιζαν για τρυφερότητα.