ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΣΦΙΧΤΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ: ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ, ΤΕΥΧΟΣ 106

ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΣΦΙΧΤΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ: ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ, ΤΕΥΧΟΣ 106

Κωδικός: SMTRA-00000012491963

Γη σπαρμένη με ερείπια, εκείνος την περπάτησε όλη τη νύχτα, εγώ τα παράτησα, να κρατιέμαι σφιχτά απ' τους φράχτες, ανάμεσα στον δρόμο και το χαντάκι, στο λιγοστό χορτάρι, μικρά αργά βήματα, ήχος κανείς, σταματώντας ξανά και ξανά, ας πούμε κάθε δέκα βήματα, μικρά διστακτικά βήματα, για να μη λαχανιάσει, έπειτα ν' ακούσει, γη σπαρμένη με ερείπια, εγώ τα παράτησα πριν από τη γέννηση, δεν γίνεται αλλιώς, έπρεπε όμως να υπάρξει γέννηση, ήταν εκείνος, εγώ ήμουν εντός, τώρα εκείνος σταματά ξανά, ας πούμε για εκατοστή φορά αυτή τη νύχτα, τούτο δείχνει και την απόσταση που έχει διανύσει, είναι η τελευταία, σκυφτός πάνω στο μπαστούνι του, εγώ είμαι εντός, εκείνος ήταν που έκλαιγε γοερά, εκείνος που είδε το φως, εγώ δεν έκλαψα γοερά, εγώ δεν είδα το φως, το ένα πάνω στ' άλλο τα χέρια ζυγιάζονται στο μπαστούνι, το κεφάλι ζυγιάζεται στα χέρια, έχει βρει ξανά την αναπνοή του, μπορεί ν' ακούσει τώρα, ο κορμός οριζόντιος, τα πόδια ανοιχτά, πεσμένα στα γόνατα [...] (Από την έκδοση)